Ήταν ένα μικρό Σχολείο

Που ήταν α-α-αταξίδευτο.

Χτισμένο στον Κολωνό, γειτονιά αρχαία, σπουδαία και ίσως σπουδαιότερη από το Κολωνάκι (καθότι το -άκι αφορά υποκοριστικό) -με σαφή αναφορά στον Κώστα Ταχτσή, που έκανε αυτό το ωραίο λογοπαίγνιο όταν τον ρώτησαν γιατί έφυγε από το Κολωνάκι για να πάει στον Κολωνό, εκείνος απάντησε “… είναι χρόνια που δε μου αρέσουν τα υποκοριστικά…”

Το Σχολείο, έγινε το καταφύγιο, το εργαστήριο και η φωλιά μας από τον Ιούλιο του ‘13.

Αυτό το Σχολείο, έγινε ένα πολλαπλό εργαστήριο. Σε αυτό το Σχολείο, οργανώσαμε φοβερές εκθέσεις, με καλλιτέχνες από 5 ως 91 ετών, παρουσιάσεις βιβλίων, συζητήσεις, μουσικές βραδιές. Σε αυτό το Σχολείο, κάναμε μαθήματα. Εγώ, η Άντζι, σε μικρά παιδιά του δημοτικού και εκείνος, ο Σταύρος, σε μεγάλα.

Συστήσαμε τη φοβερή ομάδα ΚΛΑΝΣ´ πλας (Καλλίνα Μαϊοπούλου, Λεωνίδας Παπαδόπουλος, Άντζι Καρατζά, Νεκτάριος Αλεβιζόπουλος, Νίκος Μπονάτσος και Σταύρος Μπονάτσος) και ταξιδέψαμε μαζί με το αταξίδευτο -μέχρι τότε- Σχολείο.

Ώσπου ήρθαν τα πάνω-κάτω.. Αρχικά, τα κινέζικα άρχισαν να επισκέπτονται το μπλόγκι που είχε στηθεί και που φιλοξενούσε όλο το υλικό (κείμενα και φωτογραφίες των δραστηριοτήτων μας) ώσπου κάποια στιγμή, χάθηκαν τα πάντα… Και μαζί, επισκέφτηκαν τη χώρα και τον κόσμο όλο, απρόσωποι (υ)ιοί, που δεν άφησαν τις κόρες να ανθίσουν.. Και έτσι, σταμάτησαν τα μαθήματα, οι μουσικές, οι ρακές, οι εκθέσεις… Η ομάδα ατόνησε, όπως ατόνησε η ψυχολογία όλων μας. Το Σχολείο, πήγε πάλι να αγκυροβολήσει σε μια νέα πραγματικότητα και παρέμεινε ανίκανο να εξοστρακίσει το όνειρο που θέλει να ζει, όχι μόνο στο κρεβάτι του σκοταδιού, αλλά και στην οικονομία του φωτός.

Και δες: Φωτίστηκε ο ουρανός και ζέστανε το κλίμα. Αλλά δες: αυτό έγινε από τις φωτιές. Προσπαθούν να κάψουν τα όνειρά μας, να μην αφήσουν τα λουλούδια του Μάη μας να ανθίσουν… Και ο χρόνος μυρίζει καμένο δέντρο και βλακώδεις βίλες ή ανεμογεννήτριες, παίρνουν τη θέση του. Και αν είμαστε καλλιτέχνες, αν είμαστε άνθρωποι, ποτέ δεν θα επιτρέψουμε αυτή την κατηφόρα να μας οδηγήσει στα άδυτα ενός κενού που όλους περιμένει με αγωνία. Ποτέ δεν θα αφήσουμε αυτήν την κατηφόρα, να μπολιάσει με το ζόρι τις ευαισθησίες και τις ανησυχίες μας.

Γι’ αυτό κι εμείς -εγώ, η Άντζι και εκείνος, ο Σταύρος- είπαμε να προσπαθήσουμε να μαζέψουμε τα κομμάτια μας. Αυτά που οι άλλοι πετάνε από δω κι από κει. Και με τη βοήθεια -και πάλι- του σταθερού και αγαπημένου φίλου μας, του Κυριάκου Γιαννάτου, θα ξαναστήσουμε ένα μπλόγκι, προσπαθώντας να στήσουμε μπλόκο απέναντι στην κάθε φωτιά, την κάθε “αρρώστια”, την κάθε ασχήμια που άλλοι μας επιβάλλουν. Και ελπίζω να τα cat- αφέρουμε, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, με μόνο σύμμαχο τις δικές μας δυνάμεις ψυχής και σώματος.

Γιατί όλα αυτά τα χρόνια, στηριχτήκαμε στις δικές μας δυνάμεις και μόνο, χωρίς να ζητήσουμε καμιά βοήθεια, ούτε από δεξιούς, αλλά ούτε και από αδέξιους. Όλα τα κάναμε με τη χαρά ενός παιδιού, που θεωρεί την κοινωνική προσφορά και επαφή, ένα μεγάλο και ατελείωτο πάρτι! Και οι εκδηλώσεις, ήταν πάντα πάρτι! Βάζαμε τις ρακές, τα ποτά και το υπέροχο ψωμί του φούρνου της γειτονιάς, τις ελιές και τα τυριά και τις απίστευτες μανιταρόπιτες που έφτιαχνε όσο ζούσε η μαμά μου. Σε σημείο που ήρθαν κάποιοι από το Βερολίνο, πήραν την μπύρα τους από το ψυγείο και μας ρώτησαν πού έχουμε το κουτί για να ρίξουν το ένα ή τα δύο ευρώ τους -κάτι που γίνεται σε όλους τους εναλλακτικούς χώρους του εξωτερικού και του εσωτερικού. Φίλοι και επισκέπτες, έφερναν μαζί τους ό,τι ήθελαν από ποτά ή φαγητά και τα ακουμπούσαν στο μεγάλο τραπέζι της αυλής -που γινόταν ένα συλλογικό τραπέζι- και η ατμόσφαιρα γινόταν ζεστή και αγαπησιάρικη και το κλίμα, απίστευτα θετικό. Είναι κάτι, που θέλουμε να μπορέσουμε να ξαναϋπάρξει, είναι κάτι, που θα παλέψουμε να ξαναϋπάρξει. 

Μεγαλώνουμε. Αλλά είμαστε ακόμα, τόσο μικροί, τόσο τίποτα, τέτοιος κόκκος σκόνης, μπροστά στην απεραντοσύνη… Μέσα από το μπλόγκι, θα προσπαθήσουμε να ξαναβρούμε τους εαυτούς μας, το αγαπημένο Σχολείο, που σταμάτησε να είναι α-α αταξίδευτο και ήταν συνοδοιπόρος μας στη θετική ενέργεια και σκέψη, που τόσο έχουμε ανάγκη για να λειτουργούμε καλά σαν καλλιτέχνες, άρα, σαν άνθρωποι.

Για να ξαναβρεθεί και να αναρτηθεί το υλικό από όλες τις εκδηλώσεις και όλους τους συμμετέχοντες, που είναι δικαιωματικά στους πλας*, θέλει χρόνο. Αλλά ο χρόνος, ποτέ δεν ήταν χρήμα (για μας) ευτυχώς. Μόνο χρώμα. Μόνο χρώμα σε όλο αυτό το γκρίζο του ασθενούς τίποτα. Τώρα, ήρθε η ώρα να γίνουμε “κάτι”…

Άντζι Καρατζά,

Αύγουστος του σωτήριου έτους 2021, του έτους επ-ανάσταση…

*Στους πλας -όσες και όσοι πήραν μέρος σε εκθέσεις και εκδηλώσεις- ανήκουν οι:

Παντελής Κορδώνης
Πέπη Ρηγοπούλου
Σάββας Μιχαήλ
Αλέξανδρος Καρατζάς
Κυριάκος Γιαννάτος
Αδελφός Κουφίωνας
Στέφανος Βέης
Γιώργος Καταπόδης
Ντόρα Μανδηλάρη
Γιώργος Ζαφειρόπουλος / Bran
Βαγγέλης Δημητρέας
Μαρία Κοκκίνου
Βαγγέλης Καρατζάς
Δημήτρης Καρατζάς
Φανούρης Μωραίτης
Κώστας Λελούδας
Μανώλης Νταλούκας
Prins Obi, Διονύσης Φαρμάκης, Rous
Πάνος Κουτρουμπούσης
Δημήτρης Γεωργακόπουλος
Γιώργος Τουρκοβασίλης
Ανδρέας Θωμόπουλος
Κώστας Κρεμμύδας
Petra Luna ((Κορνήλιος Γραμμένος, Ηλίας Σιψάς, Απόλλων Γλύκας, Χρήστος Μπληγιάννος, Φοίβος Παλαιογιάννης, Τέο Δασκαλάκης, Γιώργος Παλαμάρης, Νικόλας Iavazzo, Οδυσσέας Γλύκας, Βαγγέλης Χατζής, Ζέτα Νικολοπούλου, Αντώνης Σταμπέλος, Δημήτρης Φούντος, Πυθαγόρας Χατζηανδρέου)
Μανόλια Σκουλούδη
Skankaram
Αικατερίνη Διαμαντή
Νέστορας Παπανικολόπουλος
Περικλής Γουλάκος
Παντελής Χανδρής
The Callas/Λάκης και Άρης Ιωνάς
Κατερίνα Μονιάκη
Γιώργος Χατζησπύρου
Χλόη Αναστασιάδου-Παρέ
Μίνα Αρχοντάκη
Αλεξάνδρα Επιτρόπου
Κασσάνδρα Θωμά
Μαρίνα Λεοντή
Χρύσα Παπαδάκη
Στένια Παρασκευά
Αλεξάνδρα Αρβανίτη
Κωνσταντίνα Βενετοπούλου
Έλενα-Νεφέλη Βερυκίου
Αχιλλέας Γκιόκας
Εύα Δημάκη-Λούτα
Άρης Κρανίτης
Μυρτώ Κουλκίδη
Άννα Λερού
Μαρία Μαραγκού
Σαβίνα Μπασάνου
Μαρίλη Μπενίση
Άρης Μπουρδάκης
Αναστασία και Μυρτώ Μωράτη
Μιχάλης Παπαμιχαήλ
Αχιλλέας Τέντας
Ελευθερία Τσαμούλη
Κωνσταντίνος Φραγκάκης
Σωκράτης Μαυρομάτης
Ελένη Τζιρτζιλάκη
iDance σχολή χορού (χόρεψαν παιδιά της σχολής με υπεύθυνους τους Ιωάννα Μιχελάκη, Μάνο Κοπανάκη και Ηλία Χατζηγεωργίου)

Όλα τα παιδιά του τμήματος εικαστικών, που πήραν μέρος σε όλες τις ετήσιες εκθέσεις: (Αγγελική, Αγγελική, Αγγελική, Άγγελος, Αθηνά, Αίαντας, Αλεξάνδρα, Αλέξανδρος, Αλέξης, Άλκης, Αναστασία, Αρετή, Ανδρέας, Άννα, Άρης, Άρης, Άρης, Άρτεμις, Αχιλλέας, Αχιλλέας, Βασίλης, Γρηγόρης, Γιωργής, Γιώργος, Δημήτρης, Έλενα, Έλενα-Νεφέλη, Ελευθερία, Εύα, Θοδωρής, Ισαβέλλα, Κλαίρη, Κωνσταντίνα, Κωνσταντίνος, Κλεοπάτρα, Μαρία-Λουίζα, Μαρία, Μαρία, Μάκης, Μάνος, Μαρίλη, Μαργαρίτα, Μιχάλης, Μυρτώ, Μυρτώ, Μυρτώ, Νεφέλη, Νίκος, Νικόλας, Σαβίνα, Σοφία, Σοφία, Φώτης, Φωτεινή, Όλγα, Χρύσα)

Πλήθος μαθητών μας από τις σχολές Βακαλό και Focus, που συμμετείχαν με έργα τους στην αυλή του Σχολείου.